Po przeczytaniu pierwszej części tego artykułu, która opowiada o technikach uprawnych oraz narzędziach, które nasi przodkowie używali, czas wreszcie przejść do tego co uprawiali. Zacznijmy oczywiście od źródeł historycznych. Przytaczane w poprzednim artykule wypowiedzi Pseudo-Maurycego i Ibrahima Ibn Jakuba zwracają uwagę, że dawni Słowianie uprawiali proso. Dominującą pozycję prosa wśród zbóż u Słowian potwierdza również cesarz Leon VI w dziele Taktika z początku X wieku: „[...] do pożywienia używali prosa„. Podobnie perski pisarz ibn Rosteh w dziele pt. Księga kosztownych klejnotów, także z X wieku, pisze, że ludy słowiańskie „najczęściej uprawiają proso”. Dlaczego?

Być może decydująca okazała się łatwość uprawy tego zboża. Nie wymagało bowiem zbyt dobrych warunków glebowych ani skomplikowanych technik uprawy; mogło być wysiewane nawet w mało urodzajnej ziemi i to wprost w popiele, który pozostawał po żarowej technice uprawiania pola.